OP BEZOEK BIJ PABLO ESCOBAR

OP BEZOEK BIJ ESCOBAR

GEEN WEG TERUG

Van Aruba gaan we naar Colombia. Dat is een traject van 3 dagen en nachten. Een stevige passaatwind in de rug brengt ons er heen. Langs een beruchte kaap. Harde wind en hoge stijle golven. Dat stuk wil en kun je niet terug zeilen.

VERRASSING

We komen laat in de avond bij Santa Marta aan.

Bij nacht lopen we, in principe, nóóit een vreemde haven aan. Vlak ervoor is een mooie en goed aangeschreven ankerbaai, Taganga. Wij daarin.

Vlak voor het strand het anker de grond in. Een prachtig muisstil plekje. Tot de volgende morgen. De baai blijkt het uitgaansleven van Santa Marta te zijn. Een paar duizend strandgangers met jetskies, speedboten, enz.

KAAIMANNEN

We hebben een ligplaats in Santa Marta en de haven regelt alle formaliteiten.

Direct naast Santa Marta is het grote nationale park Tayrona. We nemen voordat we het park in gaan een B[e-38]B zodat we om openingstijd, 08.00, naar binnen kunnen. Het is een groot park en dr paden soms heel goed en dan weer een complete klauterpartij. Mooie stranden, prachtige natuur. Helaas wel veel bezoekers. We overnachten in een tent in het park. Toeristen die niet willen of kunnen lopen gaan per paard. Het traject wat we de volgende dag doen is volledig door de paarden in modderpoelen veranderd. Dus tot je enkels door die bagger. Bovendien duwen de paarden je aan de kant. Prekkeldraad of niet. De begeleiders hebben geen enkel respect voor de wandelaars. Bij het laatste strand is een binnenmeer met kaaimannen. We kunnen er één op een meter benaderen. Dan duikt hij weg.

KOFFIE EN CHOCOLA

Samen met de Nederlandse zeilvrienden Koos en Wilma naar Minca, hoog in de bergen. Daar zijn koffie- en cacaoplantages. Eenmaal met de huurauto in Minca aangekomen blijken we alleen met 4 X 4 trucks verder te kunnen. Als we een plantage gaan bezoeken blijkt dat geen overbodige luxe. De weg is een en al modder, grote kuilen, berg op en berg af. Wij laten ons alles over cacao uitleggen.

ACHTER GELATEN

In de marina van Santa Marta ligt de boot veilig en kunnen we rustig achterlaten. We gaan Colombia beter leren kennen. Eerst met de bus naar Cartagena. Een prachtige en gezellige stad. Een imposant fort en een paar heel knusse uitgaanswijken met muziek en straattheater. Wel toeristisch met veel souvenirverkopers. Maar Cartagena is net als Santa Marta erg warm.

PABLO ESCOBAR

Met het vliegtuig naar Medellin. Vroeger de meest criminele stad van de wereld. Nu een toeristische attractie. Met name wijk 13 was het centrum van criminaliteit. Daar zijn veel politiek getinte muurschilderingen en een groot toeristisch centrum. Rondleidingen over Poblo Escobar. De huizen zijn niet afgewerkt omdat ze dan geen belasting hoeven te betalen.

NEDERLANDSE MEREN

Vlakbij Medellin ligt Guatape. Een gebied midden in het land met een enorm uitgestrekt meren gebied. Er wordt niet gezeild of gezwommen maar je kunt er met jetskies raggen of een rondtoer maken. Ook is er een grote rots waar vanaf je de hele omgeving kunt overzien. Het plaatsje heeft als attractie dat er tientallen tuktuks rondtoeren en het centrum een en al kleur is.

HONDERDEN JEEPS 1945 - 1970

Janny heeft een bamboe hut geboekt in Filandia. Met vliegtuig en bus komen we een heel eind. Maar het laatste stuk gaat met een antieke JEEP. Blijkt dat alles in die omgeving per JEEP gebeurt. Zowel openbaar vervoer als taxi..

De wegen zijn slecht en alleen met fourwheel drives te doen. Zo'n JEEP kan 25 mensen meenemen.

De hut was gaaf, met prachtig uitzicht en de eigenaar had een prima, Franse, keuken. Bij zijn terras kwamen tientallen kolibries suikerwater drinken.

Vlakbij, maar ook alleen per JEEP bereikbaar, is de Valle Cocora. Een prachtig natuurgebied met palmbomen van 50 - 60 meter hoog. Ook toeristisch. Maar zodra je een paar kilometer van de parkeerplaats weg was uitgestorven en heel mooi.

DOODZIEK

Frans kreeg in Cartagena een heel heftige koortsaanval. In het ziekenhuis bleek het gelukkig geen malaria. Maar hij kreeg uit voorzorg wel een dubbele Antibiotica en een Prednison kuur mee.

Vlak voor vertrek naar de San Blas eilanden kreeg Frans een niersteen aanval. Die kon met medicatie verholpen worden, maar verder reizen kon pas toen de pijn een week weg was.

We houden jullie op de hoogte.

WORDT VERVOLGD

ONS VOLGEN

Wij zijn te volgen op:

- Dit blog: sy-bruce.waarbenjij.nu ( zonder www)

- Polarsteps: Frans en Janny op wereldreis

- Facebook: Frans van Buuren.

- Vesselfinder en Marinetraffic: MMSI nr. 244630614 en/of BRUCE